Życie kruche jak kwiat

nie chce wiedzieć jak kruche jest życie
to nie kamień, nie skała, nie stal
lecz kwiat wiosenny, nadzieją kwitnący
wśród kwiatem kwitnących pól

lecz czymże jest ten jeden kwiatek
czym płatek, zielone źdźbło
gdy śmierć butem swym depcze pola
nie patrząc gdzie stawia krok

i niszczy śmierć jaskry ubogie
skromne chabry wdeptuje w proch
i róż tych najpiękniej kwitnących
nie szczędzi jej pewny krok

i giną tak kwiaty najsłodsze
gdy znika poranna rosa
nie mają już liści i płatków
lecz dusze ich krążą w niebiosach