nie ufam ludziom,
nie wierzę światu
chcę uciec do słońca, do drzew i do kwiatów
i patrzeć jak życie przez Ciebie tchnione
widnieje we wszystkim tym co stworzone
nie widzieć siebie
i nie czuć strachu
przed ogniem, przed sztormem
przed drżeniem piachu
przed ludźmi diabła co toną w złocie
i Boga widzą w każdym banknocie
stawiają domy, a sierpem i młotem
są trupy gorszych, zmieszanych z błotem
Panie Wszechświata
to Ty czarne niebo
rysujesz łamaną, ognistą rysą
a ludzie są ślepi,
w pogoni za forsą,
nie widzą Ciebie i Ciebie nie słyszą
nie ufam ludziom,
nie wierzę światu
ratuj mnie Boże
błagam Cię... ratuj!